O camiñante tornouse navegante, a viaxe volveuse pura aventura e descubrimento, tamén das propias potencialidades.
Cada día distánciase máis o peregrino libre do itinerario regrado da multitude, cada día faise máis desfrutador do camiño e do momento vivido con plenitude, cada día difumínasen máis as datas e as metas prefixadas, que son o final da experiencia. O Camiño faise Vida e a Vida Camiño.
Os peregrinos do autoencontro, os que se tomaron máis en serio a Contemplación-Espello e a Meditación Dinámica, os que xa están ben adestrados na súa práctica e que acumularon unha gran cantidade de enerxía e reflexións no seu camiñar, descubriron que os Finisterres Galegos constitúen un portal laberíntico moi propicio para enfrontarse intuitivamente ao multidimensionalismo da Realidade e á posibilidade de saltar, nun momento sen tempo, a un universo paralelo ligado ao noso propio centro, onde noso Eu existiu sempre de forma pura e omnisciente.
O salto non só depende de chegar a un lugar cunha frecuencia vibratoria elevada, onde o noso plano físico e o plano etérico doutra dimensión máis sutil poidan fusionarse entre si, coa axuda dun vórtice ou espiral de enerxía magnética moi poderosa, tal como poida ser a dun quebra-ondas natural enfrontado ás tempestades do océano...
...Porque, para facer esa transferencia dun plano á outro, necesítase. sobre todo, que tamén na mente do peregrino cultivárase, adestrárase e desenvolvérase, un portal onde unha acumulación grande e sostida das súas máis elevadas enerxías, poidan transferirse dentro dun campo de fortes concentracións de anomalías da gravitación que distorsionan o campo da enerxía habitual humana, o cal pode facilitar a súa comunicación cun plano que resoe ou se corresponda con esa frecuencia ascendente.
Algo así como mover o dial e cambiar de emisora no enmarañamento de frecuencias invisibles. Basta con deixar de atender á fascinación hipnótica do habitual por un instante.
A métáfora mitolóxica que expresa ese salto transformador é a da illa céltica de Avalon no Fin do Mundo, Paraíso dos Benaventurados que só se presentaba ante a súa vista e dáballes acceso, cando o iniciado concentrábase, a plena enerxía, na súa integración con todo, a fin de lograr sacar á súa mente, no curso dun intre, da Caverna de Sombras que o sistema proxecta aos seus manipulados prisioneiros mentais como única realidade e normalidade, outro mito antigo que foi maxistralmente exposto por Platón.
Se o peregrino consegue dar ese salto, xamais o esquecerá, aínda que deberá manter o esforzo por non deixarse fascinar de novo polos antigos hábitos e ambientes. Regresará á súa terra coa súa mátrix mental formatada, rexenerada, e dispoñerá dunha mentalidad virxe, pero sabia e cocreadora, porque xa tivo un insight do Misterio Creador.
...Porque, para facer esa transferencia dun plano á outro, necesítase. sobre todo, que tamén na mente do peregrino cultivárase, adestrárase e desenvolvérase, un portal onde unha acumulación grande e sostida das súas máis elevadas enerxías, poidan transferirse dentro dun campo de fortes concentracións de anomalías da gravitación que distorsionan o campo da enerxía habitual humana, o cal pode facilitar a súa comunicación cun plano que resoe ou se corresponda con esa frecuencia ascendente.
...Xa que o acceso a outros mundos que xa están neste depende do cambio de perspectiva da nosa mentalidade, de remover algún dos seus puntos de encaixe co paradigma cuadriculado que aceptamos como normalidade.
Algo así como mover o dial e cambiar de emisora no enmarañamento de frecuencias invisibles. Basta con deixar de atender á fascinación hipnótica do habitual por un instante.
A métáfora mitolóxica que expresa ese salto transformador é a da illa céltica de Avalon no Fin do Mundo, Paraíso dos Benaventurados que só se presentaba ante a súa vista e dáballes acceso, cando o iniciado concentrábase, a plena enerxía, na súa integración con todo, a fin de lograr sacar á súa mente, no curso dun intre, da Caverna de Sombras que o sistema proxecta aos seus manipulados prisioneiros mentais como única realidade e normalidade, outro mito antigo que foi maxistralmente exposto por Platón.
Se o peregrino consegue dar ese salto, xamais o esquecerá, aínda que deberá manter o esforzo por non deixarse fascinar de novo polos antigos hábitos e ambientes. Regresará á súa terra coa súa mátrix mental formatada, rexenerada, e dispoñerá dunha mentalidad virxe, pero sabia e cocreadora, porque xa tivo un insight do Misterio Creador.
Se a túa RECICLAXE E SÍNTESE, peregrino, aínda non se completaron, continúa concentrado nelas mentres che atopes cerca do mar ou no medio do verdor. Se chegando a Vilanova de Arousa aínda non conseguiches ese esclarecimento, podes intentar a Viaxe Sen Tempo, camiñando ou navegando ata Noia, e até as praias solitarias ao pé do Monte Pindo, ou ata Finisterre, ou Cabo de Hermes e Muxía, antes de pensar en rematar en Santiago de Compostela.
Xa que non vas pensar, de forma ningunha, que o axitado e turístico Santiago poida ser lugar adecuado para realizar esa toma de consciencia interior. Todo o contrario, Compostela só supón o final oficial da túa peregrinación e o retorno ao mesmo sistema do cal partiches. Intenta non retornar a ese sistema antes de elevar a túa mentalidade o suficiente, a fin de poder seguir vivindo no mundo sen ser tan condicionado polo mundo.
SANTIAGO É INTERESANTE E BELO, E SON TAN PAISAXE AS SÚAS ARTÍSTICAS TORRES E RUAS COMO OS CABOS E AS ILLAS DAS RÍAS. O SISTEMA É UN XIRAR IMPRESIONANTE, ÁS VECES APAIXONANTE, PERO COMPRE SAÍR UN MOMENTO DA AXITACIÓN E FACERSE SILENCIO, NO LUGAR ONDE APENAS SOAN AS GAIVOTAS.
O SISTEMA É O SISTEMA HUMANO, A CONCATENACIÓN DE IDEAS E FORMAS HUMANAS DE ACTUAR AO NOSO XEITO. ONDE IMOS, EL VAI CONNOSCO.
TAMÉN A NOSA SENSIBILIDADE É PROPIA DO SISTEMA, TODO É PROGRAMA APRENDIDO NO LOCAL E NO UNIVERSAL.
OS PROGRAMAS SON NEUTROS, É O XOGADOR QUEN XOGA NELES E FAINOS CONSTRUCTIVOS OU DESTRUTIVOS, FELICES OU INFELICES.
QUE CLASE DE XOGO XOGO EU, CONSTRUINDO O MEU CAMIÑO?
........................................................
TODO O MUNDO FAI UNHA RECICLAXE DA SÚA VIDA, XUSTO ANTES DE MORRER.
No último instante, verás a película dos momentos máis intensos da túa vida e farás a síntese do seu sentido.
Aqueles momentos que te impulsaron para un chanzo superior da consciencia...
Non esperes á morte para dar un salto na túa evolución, aproveitar o Camiño é muito mellor que aproveitar a meta.
Non esperes á morte para dar un salto na túa evolución, aproveitar o Camiño é muito mellor que aproveitar a meta.
José Bergamin
FACENDO A PRÁCTICA DA RECICLAXE:
1- APRENDER A FACER MEDITACIÓN CONTEMPLATIVA NOS RECANTOS MÁIS SOLITARIOS DESTAS PRAIAS:
Non é preciso pechar os ollos. Tras desfrutar por algún tempo da beleza da paisaxe, fúndete con ela, séntea tal como ela é - un corpo planetario que serve de vehículo á túa consciencia, tal como o envoltorio físico que che rodea. Concéntrache na túa respiración, faina cada vez máis lenta e máis profunda e observa, a partir dunha consciencia que ten o seu foco en toda a parte, tal como o teu corpo respira a atmosfera do planeta, á vez que o planeta respira a atmosfera interna do teu corpo. Sente a unidade esencial de ambos envoltorios da túa esencia.
AGORA, MOVE O FOCO CARA A FÓRA DO PLANETA. SENTE COMO TÓDALAS ESTRELAS DA TÚA GALAXIA, E DE TÓDALAS GALAXIAS QUE POIDAS IMAXINAR, CONSTITÚEN UN ENVOLTORIO MÁIS, UN CONTENEDOR DA TÚA CONSCIENCIA.
Sente como a radiación e a vibración de todos eses puntos de luz son a túa propia radiación e vibración, Fillo da Galáxia, Fillo das Estrelas. ESCOITA DENTRO DE TI A MÚSICA DAS ESFERAS.
TODO DENTRO DE TI, O UNIVERSO IMAGINÁBEL E A MÚSICA DA VIDA UNIVERSAL INTERACTUANDO, a música viva da VIDA vivindo no espazo ilimitado do teu campo vital, do teu propio SER.
Na verdade, nada diso é o teu envoltorio. Nada diso é o teu contedor. O TEU SER É O CONTEDOR DE TODO, o contedor e o animador de todo canto existe.
É o teu SER quen pode visualizar, escoitar e imaxinar todo o que existe, o macro e o micro, así como todo aquilo que aínda non existe.
AGORA ESCUTA CON ATENCIÓN PLENA O SON DA ESTRELA ESCURA, ACOMPASADO PELO RITMO DAS ONDAS ROMPENDO SOBRE A PRAIA.
A ATENCIÓN DA TÚA CONSCIENCIA É CREATIVA EN SI MESMA. Ti xa estás escuchando o son de GAL, da Estrela Escura: en realidade, toda a Música das Esferas está a saindo dela desde o centro da túa mente.
...E ti xa estás sabendo que é dese centro de onde emana a túa mente, feita à imaxen e semellança da mente esencial, prolongación dela, porque nada máis existe do que ela.
Respira, late e sente ao ritmo das ondas, peregrino encontrador… A SILENCIOSA MÚSICA CÓSMICA QUE PERCIBES NO FONDO DA TÚA MENTE ESTÁ REVELANDO ESA NEGRA SOMBRA QUE É A FONTE ORIXINAL DE TODO.
ESE FORNO ALQUÍMICO DE SUPRACONSCIENCIA CREADORA.
ESE ÚTERO ORIXINAL QUE CONTÉN EN XESTACIÓN, POLO FOGO DA SUA VONTADE, OS UNIVERSOS AINDA POR VIR.
ESE FORNO ALQUÍMICO DE SUPRACONSCIENCIA CREADORA.
ESE ÚTERO ORIXINAL QUE CONTÉN EN XESTACIÓN, POLO FOGO DA SUA VONTADE, OS UNIVERSOS AINDA POR VIR.
ISTO É MEDITAR DE FORMA CONTEMPLATIVA, a maneira occidental de meditar, sen necesidade de fechar os ollos.
Até camiñando, tocando música, modelando a arxila, pintando un cadro, cosendo, amando, amamantando, traballando coa enxada, facéndose un intensamente coa súa actividade.
Até camiñando, tocando música, modelando a arxila, pintando un cadro, cosendo, amando, amamantando, traballando coa enxada, facéndose un intensamente coa súa actividade.
Asi meditaban os Fillos de Gal nos castros, nas praias, nas fervenzas dos rios e nos bosques sagrados, nos campos de labor, ou pescando nos seus barcos de madeira e coiro.
Agradecendo e honrando á outra parte do meu ser que eu cazo, pesco, cultivo e recolleito, para nutrir as vidas dos meus seres máis próximos e a envoltura física e sensible do meu propio ser.
Nada existe senon o Ser. O Ser aliméntase a Si Mesmo de Si Mesmo.
Os cronistas romanos escribiron que os celtas Gallaicoi, fundidos cos Oestrimnios, os antigos habitantes dos extremos do mundo, eran xentes bárbaras que non tiñan ídolos nin templos para adorar aos seus deuses.
Non entenderon que os nativos do País do Ocaso non necesitaban deles, porque sabían que a supraconsciencia creadora está en todo e, polo tanto, tamén neles.
Non tiñan unha mente separada, como os romanos: "Aquí eu, alá fóra a natureza, os outros homes e mulleres, os animais e o mundo hostil".
Séculos despois, tamén os eremitas e monxes cristiáns practicaban a meditación contemplativa nos xardíns dos claustros dos mosteiros europeos.
Só unha mente separada ten dúbidas sobre o seu ser e necesita ídolos aos que adorar por fóra dele.
“...Si cantan, es ti que cantas, si choran, es ti que choras, e é o murmurio do río, e é a noite, e é a aurora. En todo estás e ti es todo, pra min que en min mesma moras, nin me abandonarás nunca, sombra que sempre me asombras.”
Rosalía de Castro, poetisa Galega, Negra Sombra, Follas Novas, 1880
2 - PURIFICACIÓN: COMO PARTE DA TÚA MEDITACIÓN, CANDO CHE ATOPES BEN CONECTADO CO TODO, ENFÓCATE NO LABIRINTO ÓCTUPLO DO TEU LIBRO DO PEREGRINO.
Imaxinemos que a trilla do labirinto representa o camiño da túa vida. Cun lápiz ben afiado (nunca cun bolígrafo), marca unha liña vertical onde termina o número da túa idade actual.
ESTÁS USANDO UN LÁPIZ PORQUE DESPOIS VAS BORRAR CUNHA GOMA TODAS AS TÚAS ANOTACIÓNS ÍNTIMAS, ASÍ QUE FAGAS ESTA RECICLAXE. Para a túa seguridade, repetimos, ninguén, aparte de ti, debería ter acceso a esas anotacións túas.
Inventa signos e iniciais para rexistrar no libro todo canto che interese, pero nunca deixes nas páxinas do LIBRO DO PEREGRINO palabras ou frases que outra persoa, NIN SEQUERA A MÁIS PRÓXIMA, poida ler e comprender, PARA NON CRUZAR, NO TEU PROXECTO, OS DESEXOS DE DÚAS VONTADES DIFERENTES.
AGORA VAI MÁIS FONDO NA TÚA MEDITACIÓN, PEREGRINO, CONCÉNTRACHE NO LABIRINTO, MARCA CUN SIGNO COMÚN TODOS AQUELES ANOS DA TÚA VIDA, OU SEPTENARIOS, DE ONDE CHE VEÑAN AS PRIMEIRAS LEMBRANZAS DESES MOMENTOS DE MAIOR INTENSIDADE DA TÚA VIVENCIA, XA PAREZAN SER FELICES OU INFELICES.
PODES COMEZAR POR AÍ, inventa signos ou iniciais para deixar rexistrados en cada septenario os momentos e lugares que nel foron máis intensamente vividos. Con outros tipos de marcas, invoca ás persoas que contigo foron coprotagonistas, ben como amigos ou como inimigos, ben os heroes ou os tiranos daquela vivencia, sobre aquel escenario. Concede unha maior importancia a aqueles que che ensinaron algo, xa fose por medio do pracer, ou mediante a dor.
SE MOI CREATIVO, Fillo da Creación. Vida preciosa das Galaxias, Fillo, Filla de Gal, ou como queirades chamar ao Misterio, á Negra Sombra da que emana toda a Luz e a Calor da Vida, E QUE DESINTEGRA E DISOLVE AS ESTRUTURAS MÁIS RÍXIDAS E ESTANCADAS.
PODEDES USAR NESTE TRABALLO O HUMOR. Sede alegremente luminosas, cálidas e creativas, consciencias constructivas da Consciencia. TAMÉN, CLARO, Á HORA DE ACTUAR NA VOSA VIDA COTIÁ.
TODO É UNHA DANZA ELÉCTRICA, TODO É UN TRANSVASE CONTINUO DE TRES TIPOS BÁSICOS DE ENERXÍA: POSITIVO, NEGATIVO, NEUTRO.
Con eses fíos técese a trama de fondo da aventura da vida e cada un constrúe o seu propio sentido dela. Faino con tranquila e activa precisión, para non producir un caos de enredos nin duros nós.
En ti maniféstanse tódolos todos do Todo. Ti es rico e cheo de talentos.
Só ser, en pensamento, palabra e obra. Deixa ao Poder manifestarse en ti. Só ser o Ser.
AGORA VÉN O MÁIS IMPORTANTE DESTA PRÁCTICA:
Perdoa, perdóache, honra e agradece a todas as persoas que che acompañaron como actores-autores desa parte da túa historia, perdóache a ti mesmo tamén, definitivamente, para sempre. Non deixes de perdoar, honrar e agradecer áqueles que foron os teus mestres tiranos. Foi unha honra, e unha escola de honra, lidar con eles.
Recoñece o moito que aprendiches por mor deles, e esquece calquera culpabilidade, allea ou propia. Porque cada un de nós fai, en cada momento, aquilo que pode facer, co grado de consciencia e coas circunstancias influintes e mutantes que nese momento imperaban sobre cada un de nós. Desta forma só nos cabe perdoar aos outros e a nós mesmos.
Perdoar é o característico do Todo, que xamais se culpa, pois nada existe separadamente do Todo. Que é o que son eu no Todo?
Pasar a un novo ciclo máis consciente é o obxectivo desta peregrinación.
ACÓRDACHE: NON PODES PASAR LIMPO E SAN A UN NOVO CICLO, ANTES DE LIBERACHE DAS OBRIGACIÓNS, COMPENSACIÓNS E CARGAS DO CICLO VELLO QUE AÍNDA TRANSPORTABAS. Cada ciclo a comezar é unha atractiva, apaixonante aventura, para un bo espírito camiñante.
Camiñar por todo o Cosmos é o noso, Fillos das Estrelas. O Cosmos Interdimensional Todo é o noso lar, con muitísimas moradas, vidas, vehículos, corpos, poderes das artes e das ciencias. A Consciencia é espléndida na súa imaxinación creadora.
3- MARCAR A TÓNICA, AGORA: COLLO O MAZO DE CARTAS E REPÁSOO, LENDO OS SEUS TÍTULOS, ATA ATOPAR UNHA DELAS QUE POIDA DEFINIR O CARÁCTER ESENCIAL DA MIÑA APRENDIZAXE FUNDAMENTAL NAQUEL SEPTENARIO. Anoto sobre o septenario o número e o signo da carta.
4- BORRO O PASADO XA PURIFICADO.- AGORA, BORRO COA GOMA TÓDALAS MIÑAS ANOTACIÓNS, MENOS O NÚMERO E O SIGNO DA CARTA-TÓNICA, QUE É A COLLEITA EVOLUTIVA DESE SEPTENARIO, A ÚNICA COUSA QUE IMPORTA PARA O MEU SER.
5 - FAGO O MESMO NO SEGUINTE SEPTENARIO DO CAL LÉMBROME CON INTENSIDADE.
...PODES CONTINUAR ASÍ, UN, DOUS, TRES DÍAS, fronte á beira do mar, lugar de maior intercambio de enerxías naturais, ATA QUE UNHA CARTA CORRESPONDA A CADA UN DOS TEUS SEPTENARIOS XA VIVIDOS, E TAMÉN AO SEPTENARIO DA PREPARACIÓN DO TEU NACEMENTO. É dicir, ao carácter do relato que ti tes sobre como foi a relación dos teus pais e avós, que tivo como resultado o teu nacemento e as circunstancias de todo tipo que o envolveron.
6- EXAMINO AS CARTAS: AGORA COLOCO SOBRE A AREA DA PRAIA, ANTE MIN, TÓDALAS CARTAS-TÓNICA ALIÑADAS, DESDE O NÚMERO MENOR ATA O MAIOR. MOMENTO DOS MOMENTOS, POSTA DE SOL.
Medito nelas, primeiro pola fronte. Sempre en meditación contemplativa, busco o que teñen que ver as unhas coas outras. Despois observo o lado do revés das cartas aliñadas.
"A MUSA". Infopintura de Manuel Castelin en Photoshop, que representa a nosa Consciencia Intuitiva. Naturalmente, é unha licenza artística, unha metáfora poética ou alegoría, ningún ídolo ou imaxe sagrada, unha simple personalización humanizada dun concepto abstracto, para maior gusto e proximidade da nosa vista. Podería servir, igualmente, un remuiño espiral, tal como o dunha galaxia, ou o inicio da Tocata e Fuga de J.S. Bach. A Consciencia non ten forma, aínda que é a nai creadora de tódalas formas que imaxina-imaxinamos.
7-MOMENTO DE FACER A SÍNTESE DAS CARTAS-TÓNICA.- REPARO NO QUE É QUE EN TODAS ELAS MÁIS SE REPITE, EN CANTO AO TIPO DE ENERXÍA, SENTIMENTO OU ESTADO DE CONSCIENCIA. Rápido vese e intúese con toda confianza, Fillo da Sabedoría, porque ti es unha prolongación da Consciencia.
É DESTE XEITO QUE PODES ATOPAR AQUELA VIBRACIÓN-SÍNTESE QUE CON MÁIS INTENSIDADE FAICHE SENTIR A VIDA E AS SÚAS APRENDIZAXES EVOLUTIVAS. Quen se coñece, é rei de si mesmo, un cocreador a plenos poderes.
8- PARA REMATAR, CONTEMPLA NO LABIRINTO OS SEPTENARIOS QUE AÍNDA FÁLTANCHE POR VIVIR (SE CHEGASES ATÉ ELES). COÑECENDO CAL É A TÚA VIBRACIÓN-SÍNTESE (E SABENDO QUE NON MERECE A PENA GASTAR, NO DESENVOLVEMENTO DOUTRAS VIBRACIÓNS, O CURTO E PRECIOSO TEMPO QUE TALVEZ AÍNDA CHE RESTE NESTE PLANO), COLLE O TEU MAZO DE CARTAS E PROGRAMA, PARA CADA UN DOS TEUS FUTUROS SEPTENARIOS, UNHA DAS CARTAS, QUE ESTEA CARGADA DA TÚA VIBRACIÓN-SÍNTESE, CUXO CONTIDO GUSTARÍACHE REALIZAR NESE CICLO COMO OBXECTIVO-SÍNTESE.
ANOTA O SEU NÚMERO E SIGNO NO LABIRINTO E, CANDO CREAS QUE XA NON O VAS A ESQUECER, BORRA TODO.
CON TODA ESTA PRÁCTICA limpo o meu pasado e programo o meu futuro de acordo coa miña propia e libre vontade. FÁGOO AQUÍ E AGORA. O único momento existente é o aquí e agora, Fillo do Ser. UN AQUÍ E AGORA DANZANTE, ESPIRAL, ESPACIAL, VARIADO E MOI ESPECIAL.
MOMENTO CULMINANTE E CONCLUÍNTE, XUSTO ANTES DE CAMBIAR DE CICLO.
Non deberías esperar para facer esta reciclaxe e síntese no momento da túa morte. Nese momento xa non terás oportunidade de corrixir nin de mellorar o teu rumbo e o teu destino. Polo contrarío, facelo agora supón rexeneración, para seguir sempre e por sempre camiñando novos ciclos sobre o oito infinito, Ultréia.
SE A MORTE EXISTE, EXISTIRÁ MORTE DA VIDA TANTO COMO MORTE DA MORTE.
FIN DAS INSTRUCCIÓNS, NA COSTA DA MORTE E DO RENACER. JULLO 2019, Lugar do Pazo, Vigo, Galicia, España .
Labirinto Óctuplo de 16 metros de diámetro, realizado sobre o terreno por Manuel Castelin e a súa esposa, Olga Ochoa, e amigos, na Montaña Máxica de Sao Thomé das Letras, estado de Minas Gerais, Brasil, en 2012.
Nenhum comentário:
Postar um comentário